• (Door Ger van Gelder)

    Speler, trainer, clubbestuurder, scheidsrechter. Gerard Pluim ten voeten uit. Verknocht als hij was aan voetbal vervulde hij al die functies in het  amateurvoetbal. Tientallen jaren bij  verschillende verenigingen in Stad en regio. Zelfs tot op Ameland. Op zijn eigen joviale wijze, ook en zeker bij GRC Groningen. Tot nog enkele jaren geleden, waarna zijn gezondheid afnam. Gerard Pluim overleed 29 april in het Heymanscentrum in Groningen. Hij werd 79 jaar.

    De voetbalwereld nam vrijdag 2 mei afscheid van Gerard. GRC werd daarbij vertegenwoordigd door onder anderen voorzitter Will Panman. GRC benoemde hem eind vorige eeuw al tot Lid van Verdienste. En later, op voordracht van GRC, onderscheidde de KNVB hem met de Zilveren Speld voor ‘zijn vele verdiensten voor het amateurvoetbal.’

    De verwittiging van zijn overlijden kenmerkte zijn voetballeven:

    ‘Het eindsignaal heeft geklonken, het was een zware eindstrijd. Een levensgenieter heeft eindelijk rust gevonden.’

    Gerard had al een hele voetbalcarrière achter de rug toen hij zich begin negentiger jaren bij GRC Groningen meldde voor de functie van secretaris.  Hij speelde voordien bij Velocitas en GVAV Rapiditas. Was  trainer van Asser Boys, Tolbert,  GOMOS en Groninger Boys. Blessureleed dwong hem een punt te zetten achter die veldfuncties. Wat hij fysiek nog wel kon en ook veel plezier in had, was het fluiten van wedstrijden.

    In bestuurskamers was Gerard met zijn kwinkslagen doorgaans de sfeermaker. Dat gold ook destijds voor de GRC kaartclub Pierre de Coubertin van Timon Lenstra, want hij was fervent kaarter. Maar dan wel met een biertje in de andere hand.

    Gerard betekende als secretaris veel voor GRC, vooral betrokken bij het voetbal zelf. Hij was altijd bezig met uitslagen en standen. In die tijd verliep de voetbaladministratie nog niet digitaal en dus leverde hij die altijd aan op bijvoorbeeld de infoborden in de kantine. Later ging dat via de mail.

    Het eerste elftal van GRC was daarbij vooral zijn ding. Hij miste vrijwel geen wedstrijd, thuis en uit. Samen  met mensen als Jan Roelfsema, Harry van Meel, Joop Rijkens, Sikke Buiter, Roel Bellinga en Tonny Brugge stuwde hij de vereniging vanuit een zorgelijke situatie weer de goede kant op.

    Dat liep na het 100-jarig jubileum in 2002 nog een aantal jaren door tot aan de verhuizing met zijn Gretha naar hun favoriete Ameland, waar ze al jaren recreatief verbleven. Daar meldde Gerard zich – uiteraard – meteen bij de eilandclub Geel Wit. Dat moest voor elke thuiswedstrijd het vasteland op en ontbrak Gerard vrijwel nooit als clubvertegenwoordiger.

    En als GRC voor wedstrijden of trainingskampjes op Ameland iets geregeld moest hebben, kon het daarvoor altijd bij hem terecht. Prima voor elkaar.

    In de loop der jaren echter voelden Gerard en Gretha de afstand tot gezin en familie op het vasteland steeds meer als een gemis. Toen ook de gezondheid minder werd, verhuisden ze naar Zuidlaren.

    En ja, Gerard liet zich natuurlijk ook weer bij GRC zien. Bij thuiswedstrijden drentelde hij zo ongeveer het hele veld rond voor het maken van praatjes met de toeschouwers.  Bij uitwedstrijden was hij regelmatig opnieuw de clubvertegenwoordiger.

    Het plotselinge overlijden van zijn Gretha in 2023 viel Gerard zwaar. Dat versnelde de achteruitgang van zijn gezondheid en zag hij het uiteindelijk niet meer zitten. Gerard gaf zich over.

    Zoals zijn kinderen het hebben verwoord:

    ‘Lieve pap, je bent weer samen met mam.’

    Gerard Pluim, bedankt voor de vele jaren dat je nadrukkelijk bij ons was.

    Om dat te onderstrepen werd afgelopen zondag voorafgaande de uitwedstrijd bij Forward een minuut stilte in acht genomen. GRC kwam na rust op stoom en won met 7-1! Het kampioenschap en promotie naar de eerste klasse kan komende zondag 11 mei behaald worden thuis tegen LSC. Als dat lukt gebaren we even naar de hemel…..