• (Door Ger van Gelder)

     

    Tachtig jaar geleden is het al. Het was 12 september 1942 dat Albert (Ab)  Gewald zich als 10-jarig jochie aanmeldde als lid van GRC. Om als speler, bestuurder en in verschillende functies de ‘roodwitte V’ tot op heden trouw te blijven. Liefst 80 jaar een waardevol lid  van GRC, een unicum.

    Om dat te onderstrepen toog een GRC-deputatie deze week naar Haren om Ab hiermee te feliciteren. Namens het GRC-bestuur overhandigde Albert Pool een fraai boeket bloemen, roodwit uiteraard. Samen met senior-senioren Klaas Mulder en Ger van Gelder werden vervolgens herinneringen opgehaald. Dat zijn er vele natuurlijk in  80 jaar.

    Het begin

    Het gezin Gewald woonde aan de Paterswoldseweg, vlak bij de GRC-velden in het Stadspark. Door de vele wedstrijdjes met zijn buurtvriendjes op verschillende grasveldjes in dat Stadspark kwam hij in de ban van voetbal. En van GRC waar hij regelmatig naar wedstrijden van het eerste elftal keek.

    Maar voetballen in competitieverband als 10-jarige kon nog niet, want dat mocht pas van de KNVB als je 12 jaar was. Maar kleine Ab wilde zo graag. Bovendien had het B1-elftal spelers nodig. Dus werden de reglementen creatief ontdoken. Zijn oudere  broer Bé was al A-junior bij GRC en onder diens naam Bé Gewald speelde Ab dus in 1942 zijn eerste wedstrijd voor ‘zijn’ GRC. Al vrij snel ook als aanvoerder, hoewel hij de jongste was. Hij coachte  zijn oudere medespelers namelijk voortdurend hoe ze moesten spelen. “Want door al die onderlinge partijtjes had ik dus al wel veel voetbalervaring,” meldt Ab zonder blikken of blozen. Er volgden voor hem nog vele GRC-wedstrijden daar op de velden A en B.

    Voetbal

    Door die uitstraling sloot Ab op 17-jarige leeftijd al aan bij het eerste elftal. “Maar daarin zaten vooral oudere spelers en toen was het dus andersom: ze vertelden dat ventje hoe hij moest spelen.” Ab had het na zo’n vijf jaar dus wel gezien in dat eerste, ging daarom  een aantal jaren verder in GRC 2 en tenslotte in de toen nog roemruchte veteranenelftallen van GRC. In 1972 hing hij de schoenen aan de wilgen.

    Dat had ook te maken met de indiensttreding op zijn 24ste bij een internationaal wegenbouwbedrijf waar hij het tot verkoopleider bracht. In 1958 trouwde ook nog eens met Zwaantje Hofman. “Maar ik noem haar altijd Lou.” Dan komen er andere verplichtingen. Ze kregen twee kinderen: Ina (getrouwd met oud-GRC’er Stef Terpstra) en Henk. Inmiddels zijn Ab en ‘Lou’ twee klein- en zelfs 2 achterkleinkinderen rijk.

  • Ab Gewald ontving van Albert Pool namens GRC Groningen een boeket rood-witte bloemen.

  • Ab en ‘Lou’ Gewald (beiden 90 jaar, waarvan 64 jaar getrouwd),  nog altijd zelfstandig in hun woning in Haren.

    (Foto’s Klaas Mulder)

  • Functies

    Gewald bleef GRC  niettemin trouw en vervulde nog tot 2015 verschillende functies, vooral gelieerd aan zijn commerciële kwaliteiten. Eerst commissaris van materiaal, waarnemend voorzitter 1974-‘75, bestuurslid 1977-’85 en archivaris 1977-2015. Over verschillende commerciële acties nog niet gesproken. Dit alles leverde GRC bepaald geen windeieren op.

    Een selectie. Hij zette in 1973 zijn relaties in voor het grondwerk van de bouw van het clubhuis op sportpark Corpus den Hoorn, produceerde een reclameplan voor het hoofdveld,  hielp in 1983 bij de (financiële) realisering van de wedstrijdverlichting op het hoofdveld en verzorgde de historische presentatie van het 100-jarig jubileum van GRC Groningen in 2002. Dat leverde een prachtig jubileumboek op en een veel geprezen tentoonstelling ‘GRC 100’.

    Archief

    Het GRC-archief is zijn laatste klus geweest. “Een gigantische klus zelfs,” zegt hij daarover. “Bij het 75-jarig jubileum in ’77 zei toenmalig secretaris Dick Monningh dat we de GRC-historie zouden moeten vastleggen. Dat was toen allemaal nog analoog. Er lag heel veel, maar vooral bij de mensen thuis. Verzamel, rubriceer en codeer dat maar eens. Een kwestie van jaren.”

    Dat werd het inderdaad. Ab was er tot 2015 uiterst professioneel mee bezig. Hij bood de club enkele jaren geleden bij wijze van afscheid een omvangrijk ARCHIEF-boek aan van 300 bladzijden. Daarin is overzichtelijk  gerubriceerd van zo ongeveer alles wat er is gebeurd in de geschiedenis van de clubs GVV (1902) en  Royal (1920), in 1933 gefuseerd tot GRC, sinds 1986 GRC Groningen.

    Dat alles is gecodeerd en ondergebracht bij de Groninger Archieven. Het ARCHIEF-boek vermeldt overzichtelijk de codes van de duizenden stukken. De waarde van dit archief is al regelmatig aangetoond, zoals in een juridisch meningsverschil onlangs tussen GRC en de gemeente Groningen.

    De automatisering dient zich sinds eind vorige eeuw al steeds sterker aan en vrijwel alle communicatie gaat tegenwoordig digitaal. Ab: “Archivering zoals deze is einde verhaal. Mede daarom heb ik het afgesloten enkele jaren geleden, want ik ben intussen ook nog eens 90 jaar. Maar ik hoop dat de digitale archivering wel de aandacht blijft houden bij GRC. Historische kennis blijft bewezen belangrijk, hoe die ook wordt gevoed.”